मज सुचले गं .....

 #वर्तुळ बापू झोपाळ्यावर बसले होते. जिजी समोर दारात बसून दुर्वा निवडत होत्या. आज चतुर्थी. फाटकाशी गाडी थांबली. फाटक उघडून सुधीर गाडी घेऊन आत आला. “अगबाई, असा अचानक कसा आलास? गेल्या महिन्यात रोहन १२वी पास झाला, तेव्हा तर सगळी येऊन गेलात.” असं म्हणत जिजी लगबगीने उठल्या.  सुधीर आत येऊन झोपाळ्याजवळ मुढ्यावर टेकला. जिजींनी पुढे केलेल्या तांब्यातलं पाणी प्यायला. किरकोळ बोलणं होईपर्यंत जिजींनी चहा करून आणला. “थालीपीठ लावते, आज चतुर्थी आहे, जेवायला जरा उशीरच होईल.”  आज जाऊन गरम थालीपीठ, त्यावर लोण्याचा गोळा घेऊन आल्या. खाऊन झाल्यावर  सुधीर मागच्या अंगणात जाऊन आंघोळ करून आला. इकडचं तिकडचं किरकोळ बोलत वेळ काढत राहिला. त्याची चलबिचल जिजी आणि बापू दोघांच्या लक्षात आली, पण तो आपणहून बोलेल म्हणून दोघं गप्प राहिली.  जेवणं उरकल्यावर बापूंनी थेट विचारलं. थोडा घुटमळला. मग बोलायला लागला. बांध फुटून पाणी वाहावं तसा. रोहनने परस्पर अमेरिकेत कुठल्याशा विद्यापीठात प्रवेश परीक्षा दिली होती आणि १२वीचे मार्क कळवल्यावर त्याला प्रवेश मिळाल्याचं पत्र आलं होतं. तो काही वेगळा विचार करायला तयार...

  बाथरूममध्ये पाय घसरून पडल्याचं निमित्त झालं आणि मेंदूत अंतर्गत रक्तस्त्राव होऊन २ दिवसांत मामी गेल्या. घटना धक्कादायक खरीच. पण शेजारी, नातेवाईक यांनी आधार देऊन सगळं करवून घेतलं. १५ दिवस राहून मुलं आपापल्या घरी गेली. आणि हरिभाऊ एकटे राहिले. ४५ वर्षांचा सहवास, नाही म्हटलं तरी चुकल्या-चुकल्यासारखं झालंच त्यांना. कामाच्या बायका नियमित येत होत्या. महिनाभरात हरिभाऊंचा दिनक्रम पूर्ववत सुरु झाला. धुण्याचं मशीन लावण्याचं काम वाढलं, पण ते तसं सोपं होतं. भांडी किरकोळ असायची. ती स्वयंपाकाच्या बाई घासायच्या. एका माणसाचं काम कमी झालंय तर त्याऐवजी हे करा असा युक्तीवाद करून हरिभाऊंनी त्याची सोय करून टाकली. आत्तापुरतं तरी मिटलं म्हणून ते निवांत झाले. त्याच महिनाभरात केर-लादीच्या बाईंनी २-३ दांड्या मारल्या. हरिभाऊ वैतागले. त्यांना हटकलं तर त्यांनी आवाज वाढवला. “दुसरी बाई बगा तुमी, वयनी कवा काय बोलल्या नाय मला.” गप्प बसले. पुढच्या महिन्यात वीज कापली गेली. त्यांनी घाबरून मुलांना फोन केला. मोठा आला २ दिवसांनी. तोपर्यंत मेणबत्त्या, मोबाईल टॉर्च यावर भागवलं. मुलाने आईचे ड्रॉवर्स धुंडाळले. वीज बिला...

 #शॉक_ट्रीटमेंट  अपघाताची बातमी कळताच मामींचा मोठा मुलगा मिळालेल्या पहिल्या फ्लाईटने अमेरिकेत पोचला. त्याचा धाकटा भाऊ आणि भावजय गाडीच्या भीषण अपघातात जागीच गेले होते. १४ वर्षांची मुलगी सारा घरी होती, ती वाचली. पोलीस आणि इतर कायदेशीर बाबी पूर्ण करण्यात दीड-दोन महिने गेले.  मित्रमंडळींनी खूप मदत केली. अपघातात आईवडील गमावलेली सारा नाईलाजाने काकाबरोबर भारतात आली. आजी आणि काका-काकू तिला मुळीच आवडत नसत. जुनी, बुरसटलेल्या मतांची टिपिकल भारतीय मनोवृत्ती असं वाटे तिला. नाही म्हणायला तिचा चुलत भाऊ भास्कर जरा बरा वाटायचा. हुशार होता, व्हरनॅक भाषेत शिकूनही उत्तम इंग्लिश बोलायचा. ॲक्सेन्ट टिपिकल होता, पण शब्दभांडार उत्तम होतं. दिसायलाही बरा होता, अगदी भारतीय फिल्मी हिरोसारखा. आत्ता परिस्थितीने तिच्यासमोर काही पर्यायच ठेवला नव्हता, यावंच लागलं तिला. भारतात येऊन पुन्हा सरकारी सोपस्कार.  तिच्या वडिलांची संपत्ती विकून आणि विम्याचे आलेले पैसे या सगळ्याची तिच्या नावाने योग्य ती गुंतवणूक करण्यात ५-६ महिने गेले. दरम्यान इथल्या उत्तम शाळेत तिचं नाव घातलं,  तिच्यासाठी आजीच्या खोलीत स्...