मज सुचले गं .....

  उटीच्या त्या आलिशान हॉटेलसमोर हनीमून ट्रॅव्हल्सची बस थांबली. सगळी हनीमून जोडपी उतरली. १६-१७ तासांच्या प्रवासाने कंटाळली होती. जेमतेम ४ घास खाऊन आपापल्या खोल्यांत अदृश्य झाली. सकाळी त्रिवेणीला जाग आली, तेव्हा चकोर अगदी लहान मुलासारखा पसरून झोपला होता. ती त्याला उठवायला गेली तर तिला त्या कुठच्याशा सिनेमातला तो सीन आठवला. नायिका आंघोळ करून येते आणि आपल्या केसातलं पाणी त्याच्या चेहऱ्यावर उडवून त्याला उठवते. मग तो जागा होऊन....... नुसत्या कल्पनेने ती लाजली आणि बाथरुममध्ये शिरली. आवरून बाहेर आली तो पिंजऱ्यात कोंडलेल्या वाघासारखा तो फेऱ्या मारत होता. ती बाहेर येताक्षणी तिला बाजुला सारून तीरासारखा तो आत घुसला. आपली रोमँटिक योजना बारगळली म्हणून ती थोडीशी खट्टू झाली. पण मग तिला सोशल मिडीयावरची ती सगळी चर्चा आठवली, तो टॉवेल विसरेल, आपल्याला हाक मारेल ..... तिने तंद्रीत केस पुसले. अर्ध्या तासाने तो बाहेर आला तो एकदम सगळं आवरून. तयार होऊन त्याने आपला टॉवेल उचलला. तिला वाटलं आता तो टॉवेल आपल्या अंगावर फेकेल, मग आपण म्हणू .....पण हाय रे कर्मा, त्याने टॉवेल उचलून खोलीतल्या लॉन्ड्री बास्केटमध्ये ...

  सर्व समस्यांचं मूळ पैसा हे नसतं आणि समस्यांवर उत्तरही नेहमी पैसा हे नसतं. वडिलांच्या मृत्यूनंतर,  भाऊ परदेशात स्थायिक म्हणून, आईला आपल्या घरी नेऊन तिचा सांभाळ करणारी मुलगी. भावाने स्वेच्छेने वडिलांच्या संपत्तीवरचा हक्क सोडला. तसे कायदेशीर कागदपत्र करून बहिणीला दिले. नातेवाईकांनी तोंड भरून कौतुक केलं या कृतीचं. म्हणजे पैशांवर पाणी सोडणं हे खरंच कौतुकास्पद आहे. यात काही शंकाच नाही.  पण बहीण काही खूष नव्हती फारशी - - - "देवाच्या कृपेने मला उदंड मिळालंय. पैसा तर आहेच, लाखमोलाची माणसंही मिळालीत. या पैशांचं मला काही अप्रूप नाही. कित्येक वर्षात कुठे बाहेर नाही गेले. मी १५ दिवस आईजवळ राहतो, तू कुठेतरी फिरून ये म्हणाला असता, तर त्याची मला जास्त अपूर्वाई वाटली असती." नुसतं 'देणं' महत्त्वाचं नसतं, कुणाला आणि काय याचंही तारतम्य हवं. #तारतम्य_डॉट_कॉम राधा मराठे