बिझनेस_असोशिएट

विक्रम - बड्या उद्योगपतीचा एकुलता एक मुलगा. नुकताच शिक्षण पूर्ण करून वडिलांबरोबर व्यवसायात उतरलेला.

मधुरा - व्यवस्थापन प्रशिक्षण घेतलेली, हुशार, अचूक निर्णयक्षमता असलेली मुलगी.

विक्रमच्या वडिलांनी त्याच्या पहिल्या प्रोजेक्टवर मधुराची त्याची बिझनेस असोशिएट म्हणून नेमणूक केली तेव्हा तो थोडासा नाराज झाला. त्याच्या डोळ्यासमोर सिनेमात पाहिलेल्या नखरेल, चटपटीत, चंट मुली होत्या. ही सलवार-सूट घातलेली, वेणी वळलेली मुलगी त्याला अजिबात आवडली नाही. पण त्याच्या वडिलांचा माणूस पारखण्याच्या आपल्या कलेवर पूर्ण विश्वास होता. "थोडे दिवस काम करून बघ, तुला ती अगदीच नाही पटली तर तिला जायला सांगणं कठीण नाही. ती काही आपली कर्मचारी नाही. कॉन्ट्रॅक्ट आहे. थोडी भरपाई दिली आणि जा म्हटलं. अगदी सोपं." तो गप्प बसला. 

कामाला सुरूवात झाली आणि विक्रम चकित होत गेला. कोणत्याही मुद्यावर दहा प्रचलित गोष्टींबरोबर काहीतरी वेगळा मुद्दा तिला सुचायचा. वेगाने आणि अचूक निर्णय घेण्याचं तिचं कसब तर त्याला अचंबित करत होतं. एक दिवस त्याने मनाशी कबूल केलं की 'बाबांची निवड योग्य आहे'.

काम सुरु होतं. एक दिवस त्याने तिला एका मुलाबरोबर पाहिलं. स्मार्ट, उंची कपडे, रुबाबदार. त्याच्या भुवया चढल्या. "हा कोण? आणि अशी गुलुगुलू का बोलतेय याच्याशी? काही 'प्रकरण'? नो, नाही चालणार." त्याच्या डोक्यात तो मुलगा फिरत राहिला. ३-४ दिवस तो तिचं निरीक्षण करत होता. ती नेहमीच्या तन्मयतेने आणि सहजतेने काम करत होती, पण मध्येच तिचा फोन वाजायचा. मेसेज पाहून हळूच हसायची. कधी कॉल घेऊन 'थोडी कामात आहे, नंतर बोलते' असं मोघम उत्तर द्यायची. अखेर न राहवून विक्रमने तिला विचारलंच त्या मुलाबद्दल. ती गोंधळली, बावरली. तो आणखी चकित झाला. एरवी आत्मविश्वासाने वावरणारी ही मुलगी बावरू, लाजू शकते? "मी उत्तराची वाट बघतोय, मधुरा." तिने लाजत लग्न ठरल्याचं सांगितलं. 

"पक्कं ठरलं?"

"नाही, त्यांचे वडील काही कामासाठी परदेशी गेलेत. पुढच्या आठवड्यात येतील परत. मग होईल साखरपुडा."

तो थोडा निर्धास्त झाला. 'म्हणजे अजून वेळ गेलेली नाही. काहीतरी उपाय आहे हातात......'

'त्या'चा नंबर त्याने मधुराकडून घेतला आणि त्याला फोन करून भेटायला बोलावलं. मधुरा गोंधळली. ह्याच्याकडे काय काम असेल विक्रम सरांचं? 

संध्याकाळी नेहमीसारखी दोघं भेटली, तेव्हा त्याच्या हातात गुलाबाची फुलं होती. चेहरा शांत, हलकंसं स्मित. ती अधीर काय ते जाणून घ्यायला.

"अरे सांग ना, कशाला बोलावलं होतं?"

एक दीर्घ श्वास - "जे आहे ते खूप चांगलं आहे, मला तुझा अभिमान वाटावा असंच आहे. पण निर्णय काय घ्यावा ते कळत नाहीये मला." 

आता तिचा श्वास अडकला. "बोल की लवकर."

"विक्रम म्हणाला तुम्ही काम करीत असलेला प्रोजेक्ट आता अगदी शेवटच्या टप्प्यात आहे. अशा वेळी लग्न करून तू संसारात रमलीस तर त्याच्या कामात अडथळे येऊ शकतील. म्हणून आत्ता फक्त साखरपुडा करून ठेवावा आणि लग्न थोडे दिवस लांबवावं अशी विनंती केलीय त्याने. आपल्या भेटण्या, फिरण्याला त्याची काही हरकत असणार नाही, पण लग्न...  मला कळलंच नाही काय म्हणावं ते. मी फक्त विचार करतो असं म्हटलं."

ती हसत सुटली. "मॅडच आहे हा विक्रम. इतकं टेन्स होण्याचं काय कारण? मलाही सांगू शकला असता की हे. ठीक आहे. घरी बोलू आपण. तुझे बाबा येऊ देत. मग ठरवू काय करायचं ते. पण म्हणजे आता उरलेल्या दिवसात मला जरा जास्त जोमाने काम करावं लागणार असं दिसतंय. कारण काम लांबलं तर लग्न लांबू शकतं."

त्याने जोरजोरात नकारार्थी मान हलवली आणि तिचा हात घट्ट पकडून ठेवला. दोघं चौपाटीच्या दिशेने जायला लागली.

राधा मराठे

०२.०८.२०१८