मज सुचले गं .....

 #पोचपावती  मामींचा सहस्रचंद्रदर्शन सोहळा छान पार पडला. जवळची मोजकी माणसं, मुलासुनेचं नेटकं आयोजन. सोहळा झाल्यावर मंडळी निवांत गप्पा मारत होती. “काही म्हणा आत्या, उदयभाऊजी फार प्रेम करतात तुमच्यावर. किती काळजी घेतात. साठी, पंचाहत्तरी पण किती छान केली होती.” मामींच्या भावाच्या सुनेने कौतुक केलं उदयचं. “होय गं, उदय आणि नीलिमा दोघं अगदी जपतात, सांभाळतात मला. आता आज बघ ना, उदयने बाहेरची कामं केली आणि नीलिमाने घरची खिंड लढवली. कुठे काही बोट दाखवायला जागा नाही.” मामींची बहीण म्हणाली, “नवऱ्याच्या कामात बायकोचा हात लागतोच हो.” “म्हणून तर संसार तीराला लागतात लोकांचे, ” मामी म्हणाल्या. “सगळ्याच बायकांचा हात असतो गं, दिसतोच तो. पण तो दिसला असं म्हणावं आपण. काय बिघडतं? करणारा काही अपेक्षेने करत नाही, पण कौतुकाचा एखादा  शब्द द्यावा त्यांना. जीव सुखावतो, कष्टांचा विसर पडतो. आपलं म्हणून करतात ना, मग आपल्यांचं कौतुक आपणच करावं की.” नीलिमाचे डोळे भरून आले. आपली सासू किती विचारी आणि समंजस आहे याचा आणखी एक प्रत्यय आला होता तिला. ->>सत्कार नकोत, पण एखादा शब्द पोचपावतीचा अवश्य खर्च कराव...