मज सुचले गं .....

आठवणी पेठेतला वाडा बिल्डरला द्यायचा निर्णय बाबांनी पक्का केलेला ऐकून वैभव अगदी अस्वस्थ झाला. बाबांनी आपलं न ऐकता हा निर्णय घेतला म्हणून नाराजही झाला. २ दिवस अगदी गप्प गप्प होता घरात. अखेर सुषमा त्याला म्हणालीच , “ आपण इथे अमेरिकेत , वाडा तिकडे महाराष्ट्रात-भारतात. आपण आता परत जाणार आहोत का तिथे ? उगाच काय लहान मुलासारखा रुसून बसलायस ? शनिवारी परत विडिओ कॉल कर बाबांना आणि स्पष्ट काय ते बोल आणि सविस्तर सगळं विचार. ” शनिवारी त्याचा विडिओ कॉल त्याच्या बाबांना अपेक्षित होताच बहुतेक. त्यांनी त्याचं सगळं बोलणं ऐकून घेतलं आणि मग म्हणाले , “ वैभव , तुझ्या फक्त लहानपणच्या आठवणी या वाड्याशी निगडित आहेत. १८व्या वर्षी शिक्षणासाठी घर सोडलंस , तो बाहेरचाच झालास. माझं सगळं आयुष्य गेलंय इथे. इथेच मी जन्मलो-मोठा झालो , तुझी आई इथेच माप ओलांडून आली , तुझा जन्मही इथेच झाला. माझ्या आयुष्यातल्या सगळ्या बऱ्या-वाईट घटनांशी हा वाडा जोडला गेलाय. तरी मी उरावर दगड ठेवून हा निर्णय घेतलाय , त्याला काहीतरी कारण असेलच ना. ” वैभव गप्प राहिला. “ दिवस पालटतात तसं माणसाने आपली मतं बदलायला हवीत. इतका मोठा वाडा सा...

विश्वास रात्रीची जेवणं झाली. मागची झाकपाक करून सुचेता खोलीत आली. अरविंद आणि सायली बाहेरच होते tv बघत. जरा वेळाने ती दोघंही आत आली. आल्या आल्या ५ मिनिटात सायली गाढ झोपली. सुचेताने अरविंदला खूण केली आणि ती बाहेर येऊन गच्चीत बसली. तिच्यापाठोपाठ तो येऊन तिच्या बाजुला बसला. काही विशेष बोलायचं असेल तर त्याला असं गच्चीत बोलवायचं ही तिची सवय. त्यामुळे ती काही बोलेल म्हणून तो अपेक्षेने तिच्याकडे बघत होता. पण ती घुटमळत होती. " अगं , बोल ना. काही बोलायचंय ना तुला". तरीही ती गप्प. जे बोलायचंय ते काहीतरी गंभीर असेल म्हणूनच ती अशी घुटमळते आहे , हे त्याच्या लक्षात आलं. तिच्या खांद्यावर हात ठेवून तो म्हणाला , " काय गं , घुटमळते आहेस , काही ' गडबड ' नाही ना झालेली ?" " छे छे! काहीतरीच काय..." तिने झटकून टाकलं. " मग इतकं का अवघड जातंय बोलायला ? बोल ना पट्कन." अखेर मनाचा हिय्या केल्यासारखं ती सावकाश बोलली. " आपण वेगळं राहू या." त्याला क्षणभर काही कळलंच नाही ती काय बोलतेय ते. कारण लग्न झाल्यानंतर गेल्या ७ वर्षात आई किंवा बायको ...